In mijn werk als psychic medium speelt het voorspellen van de toekomst altijd een grote rol. Vrijwel dagelijks krijg ik vragen of er nog een nieuwe liefde mag komen, wanneer die perfecte baan nu eindelijk komt, of het financieel een beetje beter mag gaan enz. Hele logische, menselijke vragen. Je verlangt naar iets en hoopt dat het in de toekomst ook werkelijkheid mag worden.
Nieuwsgierig naar de toekomst zijn is van alle tijden. Ook in het verre verleden werd al toekomst voorspeld maar die waarzegsters hadden het makkelijk. Immers in de middeleeuwen lag je leven al bij geboorte vast. Je ging niet naar school. Als man ging je daar werken waar je vader en opa ook werkten. Als vrouw ging je trouwen en bleef je gewoon thuis waar je kinderen baarde tot je niet meer vruchtbaar was. Je kwam niet verder dan je dorp want vervoer beperkte zich tot paard en wagen. Een redelijk en voorspelbaar leven dus. Er was beperkte keuze. Niet veel tijd om na te denken want er moest brood op de plank komen en 10 mondjes gevoed en verzorgd. Er was letterlijk geen tijd en ruimte voor vrije invulling van je leven. De verlangens van mensen waren redelijk primair en draaiden veelal om gezondheid en genoeg brood om mondjes te voeden. Zij werden geleefd.
Onze voorouders hebben hard gevochten om het leven te krijgen wat wij nu leiden. Vrijheid om je leven zelf in te kunnen vullen. Er ligt niet veel meer vast, het leven is niet meer zo voorspelbaar. Je bent niet meer verplicht om een elftal op te voeden. We hebben tegenwoordig de pil. Vrouwen hoeven niet meer thuis te blijven, mannen mogen huisman zijn, je hoeft je geaardheid niet te verbergen, je mag je lichaam om laten bouwen als het voor jouw gevoel niet klopt… Eigenlijk kan je voor een groot deel leven zoals je wilt en zijn wie je bent.
En dat roept de levensgrote vraag op: WIE BEN IK DAN EN WAT WIL IK? We hebben keuzevrijheid veroverd en dat maakt ons tegelijkertijd verantwoordelijk voor hoe ons eigen leven er uit ziet. En dat roept de volgende vraag op: WAT MOET IK KIEZEN? WAT IS DE JUISTE KEUZE?
Dat zijn best essentiële vragen waar de huidige generaties mee worstelen. Wie ben ik, wat wil ik, wat heb ik nodig en welke keuzes moet ik maken om een “gelukkig, zin- en passievol” leven te leiden. Ga er maar aan staan. Je mag je eigen leven designen en als het fout uitpakt is het ook nog eens je eigen schuld. Dus snap ik wel dat spirituele bellijnen, coaches, en allerhande andere deskundigen de grond uitschieten. We hebben een voedingsdeskundige, een opvoeddeskundige, een lifestylecoach, een bewegingscoach enz. We zoeken massaal naar iets wat ons in staat stelt om de juiste keuzes te maken. De juiste keus die bij ons persoonlijk past.
Je verwacht dat keuzevrijheid een positief effect heeft op een leven maar in de praktijk blijkt dat toch vaak anders uit te pakken. Het werkt verlammend. Spontane stappen worden niet meer gezet. Elke keuze is een risico, elke stap is een risico dus doe ik maar niets. Het brein maakt overuren want alles moet tot in detail afgewogen worden. Vind je het gek dat burnout aan de orde van de dag is.
Je ziet momenteel steeds meer risicomijdend gedrag ontstaan. We zijn massaal bang, de angstcultuur regeert. Je kan geen TV meer aan zetten of je wordt gewaarschuwd voor de gevaren van…. Doe dit niet, doe dat niet, totaal doorgeschoten.
Regelmatig zie ik in mijn praktijk mensen die tijdelijk verdwaald zijn in het leven van nu. Ze zijn zichzelf kwijt, hun doel kwijt, hun verlangens kwijt. Chronisch bang om een verkeerde stap te zetten, het fout te doen, te falen blijven ze hangen in iets wat een flauw aftreksel van het echte leven is.
Leven is verworden tot een zo gecompliceerd iets dat ik me wel eens afvraag of we met al onze keuzevrijheid nu beter af zijn dan vroeger. Oppervlakkig gezien lijkt dat zo, leven we in weelde maar diep van binnen lijken we te verarmen, te verstenen.
Om terug te komen op het begin. Ik kan dus niet de toekomst voorspellen want iedereen maakt zijn eigen keuzes. Die verantwoording dragen we zelf. Ik kan wel een stukje verder kijken en het pad tonen en de zijwegen. Een soort roadmap aangeven, zodat er weer overzicht is….. en als er overzicht is verdwijnt vaak de angst en de verlamming / blokkade zodat het leven weer in al zijn volheid kan stromen.
Louise
